Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z dyskursem medialnym jako dominującą współcześnie odmianą dyskursu publicznego oraz jego oddziaływaniem na masowego odbiorcę. Podstawowymi terminami staną się: komunikacja i pragmatyka językowa, twórca, autor i nadawca dyskursu, audytorium, perswazja, propaganda, manipulacja. Egzemplifikacja strategii i ról uczestników dyskursów medialnych w kontekstach: socjologicznym, psychologicznym, ideologicznym i politycznym pozwoli uczestnikom zajęć przygotować się do świadomego i aktywnego udziału w dyskursie medialnym. Poruszone zostaną także zagadnienia związane z dyskursywnością poszczególnych gatunków informacyjnych i publicystycznych (takich jak: debata, artykuł polemiczny, komentarz, recenzja). Ważnym problemem będą również kwestie retoryczne, a zwłaszcza ćwiczenie umiejętności językowo-stylistycznych przydatnych we współczesnym dyskursie medialnym. Na zajęciach studenci będą mogli dokonać samodzielnej analizy i interpretacji wybranych form dyskursu medialnego oraz wziąć udział w symulacji debaty.
1. Pojęcie dyskursu w mediach (perspektywa językoznawcza i socjolingwistyczna). Autor/nadawca/twórca/uczestnik dyskursu. Audytorium: projektowane i realne, jednolite i zróżnicowane, obojętne i zaangażowane, przyjazne i wrogie. Wymiana ról nadawczo-odbiorczych w dyskursie medialnym. Sytuacja, zaplecze kulturowe i kontekst dyskursu medialnego (kontekst szeroki - kontekst wąski; kontekst nadawczy - kontekst odbiorczy).
2. Pragmatyka i funkcje dyskursu (działania manipulacyjne: perswazja, propaganda, marketing)
3. Styl i język współczesnego dyskursu medialnego. Brutalizacja dyskursu medialnego na przykładzie tabloidów. Wartościowanie, stereotypy językowe i słowa-klucze. Rodzaje argumentacji najczęściej wykorzystywane w dyskursie medialnym
4. Strategie dziennikarzy i ich rozmówców w wywiadach prasowych i telewizyjnych. Analiza strategii: pośrednika, pośrednika-pomocnika, partnera-ucznia, partnera-eksperta, partnera-reprezentanta opinii publicznej, moralizatora i oskarżyciela. Tabloidyzacja dyskursu politycznego i społecznego
5. Talk show jako przykład dyskursu wpisanego w kontekst inforozrywki. Analiza "spektaklu medialnego"
6. Telewizyjne programy interwencyjne (Sprawa dla reportera, Reporter polski, Express reporterów)
7. Emocjonalizacja dyskursu w mediach. Debaty studyjne o kwestiach społecznych
8. Dyskurs wizualny w mediach masowych
9. Fabularyzacja dyskursu medialnego
10. Funkcja edukacyjna dyskursu medialnego
11. Polemika prasowa (gatunki: artykuł polemiczny, recenzja, komentarz, krytyka)
12. Debata polityczna. Kampanie wyborcze w mediach
13. Socjotechniki w dyskursie medialnym
14. Symulacja dyskursu studyjnego
15. Omówienie prac zaliczeniowych - analiz wybranych dyskursów medialnych
|