| Literatura: |
Lister M., Dovey J., Giddings S., Nowe media. Wprowadzenie, Kraków 2009, s. 13 – 71
Lister M., Dovey J., Giddings S., Nowe media. Wprowadzenie, Kraków 2009, s. 123 –159
Manovich L., Język nowych mediów, Warszawa 2006, s. 71 – 101
Manovich L., Język nowych mediów, Warszawa 2006, s. 102 – 137
Przegalińska A. K., Istoty wirtualne, Kraków 2016, s. 175 – 220
Clark A., Natural-born cyborgs, Oxford 2003, s. 59 – 88
Clark A., Natural-born cyborgs, Oxford 2003, s. 89 - 115
J. L. Baudry, Projektor: Metapsychologiczne wyjaśnienie wrażenia rzeczywistości [w:] Panorama współczesnej myśli filmowej 1992 (1 R)
McLuhan M., Galaktyka Gutenberga + Ong W. Postpiśmienność
Carr N., Płytki umysł. Jak Internet wpływa na nasz mózg, Gliwice 2010, s. 145 – 184
Spitzer M., Cyfrowa demencja, Słupsk 2015, s. 28 – 58
Castells M., Społeczeństwo sieci, Warszawa 2008, 19 – 42
Turkle S., Samotni razem, ...
Dukaj J., Po piśmie, Kraków 2019, s. 190- 232 lub 266-324
|
| Efekty uczenia się: |
1 Student rozpoznaje i definiuje elementarną terminologię do opisu nowych mediów
2 Student ujmuje umysł jako system poznawczy funkcjonujący w środowisku medialnym
3 Student zna podstawowe stanowiska w badaniach nad nowymi mediami
4 Student zna rolę mediów jako pośredników w procesach poznawczych
5 Student zna rolę nowych mediów w kształtowaniu rzeczywistości społecznej i procesów poznawczych
6 Student potrafi jasno i prosto komunikować wiedzę z zakresu badań nad nowymi mediami
7 Student potrafi analizować informacje przy wykorzystaniu różnych źródeł i metod
8 Student potrafi formułować hipotezy i proponować metody ich sprawdzania w obszarze nauk społecznych
9 Student potrafi przeprowadzić semiotyczną analizę wybranego kanału komunikacji
10 Student potrafi wyciągać praktyczne konsekwencje z badań empirycznych oraz twierdzeń teoretycznych na temat nowych mediów
11 Podczas dyskusji student stosuje zasadę konstruktywnego krytycyzmu
12 Student rozumie potrzebę rozpowszechniania informacji o badaniach nad nowymi mediami
13 Student posiada świadomość praktycznych konsekwencji badań nad mediami
|
| Zakres tematów: |
W książce "Płytki umysł" publicysta Nicolas Carr alarmuje, że w ciągu ostatnich kilku dekad nowe media doprowadziły do rozkładu umiejętności powszechnie uznawanych za niezbędne dla kompetentnego uczestnictwa w kulturze symbolicznej. Ma on na myśli między innymi umiejętność skupienia uwagi przez dłuższy czas, zdolność do zapamiętywania większych porcji informacji oraz zdolność do systematycznego i logicznego prowadzenia argumentacji. Diagnoza zaproponowana przez amerykańskiego dziennikarza wydaje się przekonywująca, jednak przy bliższym spojrzeniu okazuje się, że nie została oparta na rzetelnych podstawach empirycznych. Celem zajęć jest próba udzielenia systematycznej i popartej materiałem empirycznym odpowiedzi na pytanie o to, jak nowe media wpływają na jednostki i społeczeństwo. Pytanie to można interpretować na dwa sposoby, dzięki czemu kurs można podzielić na dwa moduły. Po pierwsze, należy zapytać: jakie istnieją konsekwencje medialnego i technologicznego zapośredniczenia poznania i działania w społeczeństwie sieci. Aby udzielić odpowiedzi na tak postawione pytanie, należy przyjrzeć się współczesnym badaniom w obrębie medioznawstwa i historii środków komunikacji wykorzystujących semiotyczne analizy nowych mediów. Po drugie, zagadnienie wyjściowe można przeformułować do postaci: jakie mechanizmy poznawcze odpowiadają za pozytywne i negatywne konsekwencje nowych mediów. Szczególna uwaga poświęcona zostanie mechanizmom poznawczym odpowiedzialnym za odczucie zanurzenia w wirtualnej rzeczywistości oraz problem tożsamości i fragmentaryzacji doświadczenia użytkowników nowych mediów.
|
