Kreatywność w socjotechnikach

Podstawowa wiedza o życiu społecznym wyniesiona ze szkoły ponadgimnazjalnej

Umiejętność korzystania z różnych źródeł i wyszukiwania informacji

Umiejętność pracy samodzielnej i pracy w grupie

Umiejętność jasnej i zrozumiałej prezentacji posiadanej wiedzy

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: (godziny kontaktowe przewidziane w planie studiów, godziny konsultacji indywidualnych): 30,0

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta potrzebny do zaliczenia przedmiotu: przygotowanie notatek, pisanie prac, czytanie literatury, itp.: 60,0

Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania (np. w egzaminach): 60,0

Suma: 150,0 (1 punkt ECTS odpowiada 30 godzinom pracy studenta)

Praca zaliczeniowa

Prezentacja

Aktywność

Obecność

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawami socjotechniki, ze szczególnym uwzględnieniem współczesnego jej rozumienia. Studenci analizując konkretne przykłady działań socjotechnicznych zapoznają się z problematyką wpływu i sterowania społecznego. Konwersatoryjny charakter zajęć, stworzy możliwość podjęcia próby przekształcania wiedzy o charakterze akademickim w wiedzę użyteczną na potrzeby praktyki.

Literatura podstawowa:

R. B. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 2014

E. Aronson, Człowiek istota społeczna, Warszawa 2011

Literatura dodatkowa:

M. Karwat, Podstawy socjotechniki dla politologów, polityków i nie tylko, Warszawa 2014

J. Kossecki, Jak sterować społeczeństwem, Warszawa 1984

J. Kubin, J. Kwaśniewski (red.), Socjotechnika. Kontrowersje, rozwój, perspektywy, Warszawa 2000

N. Machiavelli, Książę, Warszawa 2003

M. K. Mlicki, Socjotechnika. Zagadnienia etyczne i prakseologiczne, Wrocław 1997

R. Paradowski, P. Załęcki (red.), Kulturowe instrumentarium panowania, Toruń 2002

P. Pawełczyk (red.), Dwa oblicza socjotechniki, Poznań 2006

A. Podgórecki, Zasady socjotechniki, Warszawa 1966

A. Podgórecki (red.), Socjotechnika. Praktyczne zastosowania socjologii, Warszawa 1968

A. Podgórecki (red.), Socjotechnika. Jak oddziaływać skutecznie?, Warszawa 1970

A. Podgórecki (red.), Socjotechnika. Style działania, Warszawa 1972

A. Podgórecki, Socjotechnika. Funkcjonalność i dysfunkcjonalność instytucji, Warszawa 1974

G. Rogala, O skutecznym wywieraniu wpływu, Warszawa 2007

W. Stelmach, Socjologia i socjotechnika kierowania, Warszawa 2014

Student ma podstawową wiedzę na temat socjotechnicznych aspektów życia społecznego

Student ma ogólną wiedzę na temat norm i reguł funkcjonowania społeczeństwa, potrafi opisywać i analizować je w kontekście idei intencjonalnego kreowania rzeczywistości społecznej

Student posiada umiejętność diagnozowania procesów i zjawisk społecznych w oparciu o wiedzę z zakresu socjotechniki

Student potrafi analizować konkretne problemy i proponuje odpowiednie ich rozwiązania

Student jest przygotowany do uczestnictwa w przygotowaniu działań socjotechnicznych

WIEDZA: ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

w zaawansowanym stopniu terminologię, stanowiska i specyfikę metodologiczną filozofii, socjologii, psychologii i innych dyscyplin ważnych dla rozumienia zjawisk społeczno-kulturowych i różnych form kreatywności

podstawowe funkcje języka (komunikacyjne, deskryptywne, perswazyjne), jak również podstawowe zasady budowania skutecznych argumentacjii perswazji werbalnych i pozawerbalnych oraz zasady planowania i przeprowadzania wystąpień publicznych

podstawowe zasady prakseologii, zasady współpracy w grupie oraz zasady kreatywności w biznesie.

UMIEJĘTNOŚCI: ABSOLWENT POTRAFI:

sprawnie komunikować się w języku specjalistycznym w obszarze zagadnień dotyczących różnych form kreatywności indywidualnej i społecznej

brać efektywny udział w debatach, przedstawiać różne stanowiska i poglądy, spójnie i logicznie argumentować, wyciągać wnioski oraz oceniać różne koncepcje i rozwiązania dotyczące różnych form kreatywności indywidualnej i społecznej

współpracować w grupie i przyjmować w niej różne role

KOMPETENCJE SPOŁECZNE: ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

aktywnego udziału w różnego zakresu oddolnych inicjatywach społecznych, z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi teoretycznych i praktycznych, a także do partycypacji w innych działaniach służących rozpoznaniu i realizacji różnych form interesu publicznego

podejmowania odpowiedzialności za własne środowisko społeczno-kulturowe, w różnych jego wymiarach, zgodnie z posiadaną wiedzą i kompetencjami, a także do promowania postaw przedsiębiorczych i innych działań służących podniesieniu jakości życia na różnych poziomach środowiska społecznego

zaangażowanego i odpowiedzialnego pełnienia ról zawodowych, respektowania zasad etyki zawodowej oraz innych norm i wartości oraz ich promowania we własnym środowisku zawodowym