Interpretacja dziedzictwa. Rola historii i historyka

Zaliczony 3. semestr studiów na kierunku "Turystyka historyczna".

Pozytywne motywacje poznawcze.

Godziny realizowane przy udziale nauczycieli akademickich:

1. Godziny kontaktowe przewidziane w planie studiów

- wykłady - 15 godzin

- konwersatoria - 45 godzin (cz. 1 - 30 godz., cz. 2 - 15 godz.).

- konsultacje indywidualne - 15 godzin

2. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta - 15 godzin

3. Czas przeznaczony do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania - 30 godzin

Punkty ECTS - 3.

K04, K05

aktywne uczestnictwo w zajęciach dydaktycznych,

2. W09, U02, U05

wypełnienie zadań organizacyjnych w zajęciach terenowych ,

K_W09, K_U02, K_U05

zaliczeniowe kolokwium ustnego.

Moduł ma za zadanie zaznajomienie studentów z wybranymi segmentami dziedzictwa kulturowego, rozumianego jako szeroki zbiór materialnych oraz niematerialnych dóbr i wartości, który jest zasobem nieodnawialnym, społecznie pożądanym, stale przekształcanym, dostosowywanym i interpretowanym przez wielu użytkowników jako część oficjalnej i nieoficjalnej „nadbudowy”, a także dobro rynkowe czy produkt turystyczny. Zajęcia pokazują, że dziedzictwo jest rozumiejącą interpretacją przeszłości przy równoczesnym jej odniesieniu do teraźniejszości i przyszłości. Uczą więc wybierania takich tematów i przedstawiania ich w różny sposób odbiorcom jako elementów przynależących do kategorii „my”. Interpretacje uczą opowiadania o dziedzictwie, które jest związane z potencjałem i potrzebami turysty. Pozwalają na zrozumienie i dobre spożytkowanie dziedzictwa.

1. K. Kowalski, O istocie dziedzictwa - rozważania, Kraków 2013.

2. F. Tilden, Interpreting Our Heritage, University of North Carolina Press 1967.

3. Dziedzictwo kulturowe w XXI wieku. Szanse i wyzwania, red. M.A. Murzyn, J. Purchala, Kraków 2007.

4. Regionalne dziedzictwo kulturowe jako baza kształtowania tożsamości lokalnych, red. S. Kowalska, Poznań-Kalisz 2010.

5. Między nostalgią a nadzieją. Dziedzictwo kulturowe w ujęciu interdyscyplinarnym, red. A. Nieroba, A. Czerner, M.S. Szczepański, Opole 2009.

6. J. Torowska, Edukacja na rzecz dziedzictwa kulturowego: aspekty teoretyczne i praktyczne, Kraków 2008.

7. Ł. Gaweł, Szlaki dziedzictwa Kulturowego. Teoria i praktyka zarządzania, Kraków 2011.

Efekty przedmiotowe (dla wszystkich komponentów):

- W01 - student ma podstawową wiedzę o kreowaniu antropogenicznych atrakcji turystycznych

- U02 - student umie interpretować zabytki dziedzictwa w sposób przystępny dla dzieci i młodzieży,

- U03 - student potrafi traktować wiedzę historyczną jako materiał do przedsięwzięć komercyjnych,

- K05 - student ma świadomość konieczności interpretacji mało znanych cech regionu jako ważnych walorów turystycznych obszaru,.

- K06 - student rozumie rolę historii i historyka we właściwej interpretacji dziedzictwa narodowego.

Brak.