Podstawy języka urzędniczego

Godziny kontaktowe, w tym:

wykład 15

ćwiczenia 15

Łączna liczba godzin kontaktowych: 30 godz.

Liczba punktów ECTS: 1

Praca własna studenta:

przygotowanie do wykładu: 10

przygotowanie do ćwiczeń: 10

przygotowanie do zaliczenia: 10

przygotowanie do egzaminu: 21

Łączna liczba pracy własnej studenta: 51

Liczba punktów ECTS: 2

Łączna liczba godzin: 81

Liczba punktów ECTS: 3

egzamin pisemny, kolokwium pisemne - wszystkie efekty

Przedmiot zawiera podstawową wiedzę na temat języka urzędniczego. Jest to język mieszany, w którym dokonuje się opisu i wyjaśniania rzeczywistości oraz komunikacji społecznej. W trakcie wykładu wyjaśniane są relacje pomiędzy językiem powszechnym, językiem urzędowym a językiem urzędniczym. Wykazuje się znaczenie języka prawnego i języka prawniczego dla języka urzędniczego oraz określa pragmatykę języka urzędniczego. Podejmuje się konieczność wykorzystywania modelu poprawności językowej celem weliminowania wad. Wyjaśnia się relację językową z wykładnią prawa. Przedmiot swoim zakresm obejmuje elementy logiki dla prawników, gdzie wyjaśniane są podstawy kształtowania wypowiedzi urzędniczej w ujęciu logicznych regł językowych i logicznych schematów działania m.in.: definiowanie i definicje, zdania w sensie logicznym, podział logiczny, klasyfkację, partycję, rozumowania prawnicze oraz teorię relacji.

Literatura podstawowa:

1. Jolanta Arcimowicz, Urzędnicy w służbie demokratycznego państwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2010;

2. Sławomir Pilipiec, Piotr Szreniawski, Socjologia administracji, wyd. A. Marszałek, Toruń 2013;

3. Magdalena Budyn-Kulik, Piotr Szreniawski, Psychologia administracji, wyd. UMCS, Lublin 2016;

Literatura uzupełniająca:

1. Andrzej Malinowski, Polski język prawny. Wybrane zagadnienia, wyd. LexisNexis, Warszawa 2006;

2. Między tradycją a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (praca zbiorowa), Wrocław 2009;

4. Maciej Zieliński, Język prawny, język administracyjny, język urzędowy, w: Język – prawo – społeczeństwo (praca zbiorowa), wyd. Uniw. Opolskiego, Opole 2004;

5. Zygmunt Ziembiński, Logika praktyczna, Wyd. Naukowe PWN 2001 i późniejsze wydania;

6. Oktawian Nawrot, Wprowadzenie do logiki dla prawników, Warszawa 2007 i późniejsze wydania;

7. Jolanta Jabłońska-Bonca, Kamil Zeidler, Prawnik a sztuka retoryki i negocjacji, wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2016;

8. Elżbieta Ura, Prawo urzędnicze, wyd. LexisNexis, Warszawa 2007.

WIEDZA: Absolwent zna i rozumie

W1. Metody interpretacji niezbędne w pracy urzędnika w zastosowaniu do języka urzędowego i urzędniczego (K_W02);

W2. Podstawowe informacje na temat języka urzędniczego (K_W05);

W3. Warunki ekonomiczne, społeczne i etyczne działalności urzędnika w ramach problematyki języka urzędniczego; (K_W05).

UMIEJĘTNOŚCI: Absolwent potrafi

U1. Prawidłowo przeanalizować podstawowe regulacje dotyczące wiążące się wykorzystywaniem języka urzędniczego (K_U02, K_U03);

U2. Wyciągnąć odpowiednie wnioski z przeprowadzonej analizy zjawiska społecznego (K_U02, K_U01).

KOMPETENCJE: Absolwent jest gotów do

K1. Podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności na płaszczyźnie języka urzędniczego oraz rozwiązywania problemów pojawiających się w pracy urzędnika w związku z korzystaniem z języka urzędniczego (K_K01);

K2. Uzupełniania, doskonalenia i aktualizowania zdobytej wiedzy i umiejętności w zakresie kompetencji językowych (K_K05).

K3. Wpływania na myślenie, działania i kształtowanie zachowań innych ludzi, poprzez prawidłowe użycie języka urzędniczego, w granicach określonych przez prawo (K_K04).