Warsztat publicysty kulturalnego

gotowość do aktywnego (podmiotowego) uczestnictwa w życiu kulturalnym

Dyskusja, analiza wybranych lektur (m.in. prasowych tekstów publicystycznych), omówienie własnych prac studentów.

Zaliczenie na podstawie aktywnego udziału w zajęciach oraz samodzielnie napisanych tekstów.

Celem konwersatorium jest zapoznanie uczestników z wybranymi zjawiskami współczesnej kultury widzianymi od strony ich medialnej recepcji. Student potrafi samodzielnie selekcjonować i komentować wydarzenia kulturalne w swym najbliższym otoczeniu korzystając z oferty instytucji kultury – bibliotek, domów kultury, teatrów, redakcji czasopiśmienniczych. Dostrzega różnice między tekstem publicystycznym, informacyjnym, naukowym; między recenzją, esejem a artykułem krytycznym, uwzględniając ich strukturę oraz funkcje; potrafi napisać recenzję dzieła sztuki (książki, spektakle teatralne, wystawy, wydawnictwa płytowe).

Wybrane treści: Publicystyka kulturalna a historia kultury – struktura i funkcja. Czy możliwa jest bezstronna, pozbawiona środowiskowych uprzedzeń, dyskusja o kulturze? Na czym polega kres modernistycznego modelu życia kulturalnego – jak mainstream zawłaszcza kontrkulturę a centrum wchłania peryferia. Język, styl oraz kompozycja tekstu z zakresu publicystyki kulturalnej; analiza recenzji w dziennikach, tygodnikach opinii oraz w czasopismach literackich. Samodzielna praca nad tekstem – studenci recenzują jedną z najciekawszych książek minionego roku (lub wystawę plastyczną, spektakl teatralny albo ważną płytę/utwór muzyczny) i omawiają z prowadzącym efekty swych pisarskich działań. Studenci uczestniczą wraz z prowadzącym w wybranych wydarzeniach kulturalnych (w szczególności w spotkaniach autorskich). Niektóre z zajęć odbywają się w redakcji czasopisma kulturalnego "Akcent".

Johan Huizinga, Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, Wyd. Alatheia, Warszawa 2011; Antonina Kłoskowska, Kultura masowa. Krytyka i obrona, PWN, Warszawa 2005; Jan Tomkowski (opr.), Polski esej literacki. Antologia, Ossolineum, Wrocław 2017; Dorota Heck (opr.), Kosmopolityzm i sarmatyzm. Antologia powojennego eseju polskiego, Ossolineum, Wrocław 2003; Kartografowie dziwnych podróży. Wypisy z polskiej krytyki literackiej XX wieku. Redakcja i wstęp Marta Wyka. Universitas, Kraków 2004; Dziennikarstwo i świat mediów. Nowa edycja, pod red. Zbigniewa Bauera i Edwarda Chudzińskiego, Universitas, Kraków 2012; Współczesne media, t. 1: Wartości w mediach, red. Iwona Hofman i Danuta Kępa-Figura, Wyd. UMCS, Lublin 2014; Wybrane pisma krytyczne Kazimierza Wyki, Konstantego Jeleńskiego, Stanisława Barańczaka, Ludwika Flaszena, Karola Irzykowskiego, Jerzego Jarzębskiego, a także teksty krytyczne współczesnych autorów średniego pokolenia, np. Przemysława Czaplińskiego (Efekt bierności. Literatura w czasie normalnym, Kraków 2004), Karola Maliszewskiego; Kup pan książkę! Szkice i recenzje, Katowice 2008); Była sobie krytyka… Wybór tekstów z lat dziewięćdziesiątych i pierwszych (red. D. Nowacki i K. Uniłowski).

Dodatkowe wskazówki bibliograficzne będą podane na zajęciach.

K_W06 - student ma elementarną wiedzę o człowieku jako podmiocie kultury oraz twórcy i uczestniku struktur społecznych;

K_W10 - student ma wiedzę o podstawowych – historycznych i współczesnych - społecznych, kulturowych i politycznych aspektach funkcjonowania poszczególnych mediów;

K_W13 - student rozumie cele pracy dziennikarskiej, zna jej warsztatowe i organizacyjne uwarunkowania;

K_U03 - student potrafi poprawnie analizować zawartość mediów za pomocą trafnie dobranych metod i narzędzi;

K_U04 - ma umiejętność dokonywania analiz podstawowych społecznych, politycznych, kulturowych aspektów działania mediów;

K_U06 - potrafi przygotowywać podstawowe formy dziennikarskie;

K_U10 - właściwie weryfikuje i interpretuje źródła informacji i wiedzy medialnej;

K_K01 - ma świadomość znaczenia mediów we współczesnym świecie;

K_K05 - jest świadomy języka w poszczególnych aspektach komunikacji społecznej;

K_K11 - jest otwarty na nowe formy komunikowania społecznego