Embodied Communication (JiD)

Ukończony kurs: Language and Cognition; elementarna wiedza o funkcjonalnej organizacji mózgu;

We współczesnej kognitywistyce i teorii komunikacji panuje przekonanie, że ludzka komunikacja nie ogranicza się do werbalnego transferu abstrakcyjnych informacji. W faktycznych, codziennych działaniach komunikacyjnych wykorzystujemy nasze ciało (gesty, spojrzenie, postawę ciała, mimikę itp.) by przekazywać informacje, wpływać na zachowania innych, wyrażać emocje lub oznaczać relacje społeczne. Ruchy rąk (gesty) pozwalają np. określić rozmiar czy kształt obiektu, gest wskazania lub kierunek spojrzenia są w stanie nakierować uwagę rozmówcy na określony obiekt lub działanie, wyraz twarzy pozwala nadać emocjonalnego wyrazu naszym działaniom, dystans od rozmówcy wyraża zażyłość pomiędzy rozmawiającymi. Dodatkowo, komunikacja ucieleśniona zazwyczaj towarzyszy komunikacji językowej-werbalnej i w takim kontekście powinna być też rozpatrywana. W trakcie konwersatorium będziemy:

• Będziemy omawiać i analizować te i inne przykłady multimodalnej ucieleśnionej komunikacji;

• podejmiemy próbę empirycznego zbadania komunikacji ucieleśnionej (ze szczególnym uwzględnieniem gestów).

• spróbujemy komunikować się ograniczając środki werbalne na rzecz form ucieleśnionych.

1. Kendon, A. (2004). Gesture. Visible action as utterance. Cambridge: Cambridge University Press.

2. Kendon, A. (2007). Some topics in gesture studies. In Esposito, A., Bratanic, M., Keller, E., and Marinaro, M., editors, Fundamentals of verbal and nonverbal communication and the biometric issue, Amsterdam: IOS Press, 3-19.

3. Kita, S., Van Gijn, I., & Van der Hulst, H. (1998). Movement phases in signs and co-speech gestures, and their transcription by human coders. In Wachsmuth, I. and Fröhlich, M., editors, Gesture and Sign Language in Human-Computer interaction. Berlin: Springer, 23-35.

4. Mondada, L. (2016). Challenges of multimodality: Language and body in social interaction. Journal of Sociolinguistics, 20(3), 336-366.

5. Mueller, C. (2018). Gesture and Sign: Cataclysmic Break or Dynamic Relations? Frontiers in Psychology 9:1651.

6. Tomasello, M. (2008). Origins of Human Communication. Cambridge, MA: The MIT Press.

7. Wagner, P., Malisz, Z., & Kopp, S. (2014). Gesture and speech in interaction: An overview. Speech Communication 57, 209–232.

8. Zlatev, J., Wacewicz, S., Żywiczyński, P., & Van de Weijer, J. (2017). Multimodal-first or pantomime-first? Communicating events through pantomime with and without vocalization. Interaction Studies 18:3, 465–488.

wiedza:

W1. Student zna wybrane formy ucieleśnionej komunikacji i charakteryzuje je w kategoriach systemów i zasobów semiotycznych; zna kluczowe dla analizy komunikacji typologie i podziały form ucieleśnionej komunikacji.

W2. Student zna ewolucyjne, rozwojowe i neurobiologiczne wyjaśnienia ucieleśnionych działań komunikacyjnych.

W3. Student zna aktualny stan badań nad komunikacją ucieleśnioną, ze szczególnym uwzględnieniem badań nad (szeroko rozumianymi) gestami (Gesture studies);

W4. Student zna relację pomiędzy językiem naturalnym a ucieleśnionymi formami komunikacji.

umiejętności

U1. Student potrafi zanalizować, omówić i przedyskutować teksty w języku angielskim

U22. Student potrafi opisać i dokonać analizy strukturalnej i znaczeniowej komunikatu obejmującego ucieleśnioną aktywność komunikacyjną (gesty, mimikę, postawę ciała)

U3. Student potrafi zaprojektować i przeprowadzić proste badanie empiryczne ucieleśnionej aktywności komunikacyjnej z wykorzystaniem dostępnej aparatury; potrafi sformułować wnioski

`u4. Student potrafi zaprojektować efektywny informacyjnie komunikat z wykorzystaniem niewerbalnych środków komunikacji.

kompetencje społeczne

K1. Student jest świadomy zróżnicowanej wartości dostępnych powszechnie informacji dotyczących ucieleśnionej komunikacji

K2. Student jest gotów do wykorzystywania zdobytej wiedzy i umiejętności w