Komunikacja interpersonalna

Godziny realizowane z udziałem nauczyciela akademickiego:

Konwersatorium: 15 h

Konsultacje indywidualne: 1 h

Godziny niekontaktowe (praca własna studenta)

Przygotowanie do zajęć: 5 h

Przygotowanie do zaliczeń / egzaminów: 5 h

Studiowanie literatury przedmiotu: 4 h

Łączna liczba godzin - 30.

Ocena wartości merytorycznej wypowiedzi Studenta w toku dyskusji prowadzonych na zajęciach - W1, W2, U1, U2, K1, K2.

Test zaliczeniowy - W1, W2, U1, U2.

Konwersatorium "Komunikacja interpersonalna" służy wieloaspektowej, naukowej refleksji nad porozumiewaniem się ludzi w kontaktach bezpośrednich (twarzą w twarz), niemających charakteru publicznego ani oficjalnego. Lektura poświęconych tej problematyce opracowań z różnych dziedzin wiedzy o człowieku (pragmatyka lingwistyczna, psychologia, antropologia kultury) oraz dyskusja nad wybranymi zagadnieniami, które zostały omówione przez autorów, ma na celu na celu zwiększenie świadomości mechanizmów typowych zachowań komunikacyjnych, jakie można zaobserwować w życiu codziennym: 1) czym są uwarunkowane takie zachowania; 2) jaki mają zazwyczaj przebieg; 3) jakie mogą przynieść skutki; 4) w jaki sposób warto na nie wpływać, z pożytkiem dla siebie i rozmówcy. W rozważaniach nad interakcjami komunikacyjnymi zadamy sobie ponadto pytanie o ich uniwersalność bądź też relatywizm kulturowy. Szczególną uwagę poświęcimy porozumiewaniu się za pomocą języka, niemniej jednak uwzględnimy również komunikację niewerbalną.

1. Godlewski G., Sulima R. (red.), Antropologia słowa, Warszawa 2003. (Stąd teksty B. Malinowskiego pt. "Obcowanie językowe", T. Hołówki pt. "Na party" i W. Pawluczuka pt. "Zwierzenie, gawędzenie, zgryzota").

2. Kaczmarek B., Misterne gry w komunikację, Lublin 2005.

3. Marcjanik M., Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa 2008.

4. McKay M., Davis M., Fanning P., Sztuka skutecznego porozumiewania się, Gdańsk 2002.

5. Pisarek W, Słowa między ludźmi, Warszawa 2004.

6. Skudrzykowa A., Urban K., Mały słownik terminów z zakresu socjolingwistyki i pragmatyki językowej, Kraków 2000.

7. Wierzbicka A., Język – umysł – kultura, Lublin 1999. (Stąd rozdziały pt. "Akty mowy jako odbicie wartości kulturowych" oraz "Kultura a pragmatyka").

8. Wojciszke B., Polska kultura narzekania, https://www.youtube.com/watch?v=fGeXNSHOE4U.

9. Wysocka A., Rozmowa z innym. O metodach przełamywania barier w interpersonalnej komunikacji międzykulturowej [w:] Antropologia komunikacji. Od starożytności do współczesności, red. M. Zadka i in., „Prace Komisji Nauk Filologicznych Oddziału Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu”, vol. VII, Wrocław, 2015, s. 55-68.

W1: Student zna terminologię z zakresu komunikacji interpersonalnej (H1A_W02).

W2: Student ma uporządkowaną wiedzę z zakresu teorii i praktyki komunikacyjnej (H1A_W09).

U1: Student umie w pracy indywidualnej oraz zespołowej formułować i analizować problemy dotyczące komunikacji interpersonalnej oraz dobierać metody i narzędzia pozwalające na ich rozwiązywanie (H1A_U02, H1A_U03).

U2: Student potrafi analizować językowe i pozawerbalne środki porozumiewania się, a także rozpoznawać fortunne i niefortunne oraz etyczne i nieetyczne sposoby prowadzenia interakcji komunikacyjnych (H1A_U02 H1A_U04, H1A_U05, H1A_U07).

K1: Student rozwija kompetencje w zakresie współdziałania i pracy w grupie (H1A_K02).

K2: Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę i umiejętności do rozstrzygania dylematów pojawiających się w pracy zawodowej; dostrzega i formułuje problemy etyczne związane z komunikacją interpersonalną (H1A_K04).