Uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych

brak

1 ECTS

15 godzin wykładu

15 godzin pracy własnej

pisemne zaliczenie na ocenę

Celem kursu jest przedstawienie studentom zagadnień dotyczących pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych na lekcjach języka obcego. Studenci zostają zapoznani z koncepcją dydaktyki włączającej oraz warunkami jej realizacji na lekcjach języka obcego. Poznają uwarunkowania kształcenia uczniów z wybranymi specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz z metodami i technikami nauczania języków obcych, które mogą być pomocne w kompensowaniu trudności w nauce.

(wybór)

Bogdanowicz, K. M. (2011) Dysleksja a nauczanie języków obcych. Przewodnik dla nauczycieli i rodziców uczniów z dysleksją. Wydawnictwo Harmonia. Kraków.

Bogdanowicz, M., Smoleń, M. (red.) (2004) Dysleksja w kontekście nauczania języków obcych. Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk.

Burzyńska, M. (2001) Terapeutyczne aspekty nauczania języka obcego ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (na przykładzie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim). Neofilolog. Czasopismo Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego nr 36. 125-144.

Chrzanowska, B., Święcicka, J. (2011) Oswoić ADHD. Przewodnik dla rodziców i nauczycieli dzieci nadpobudliwych psychoruchowo. Difin SA, Warszawa.

Domagała-Zyśk, E., Karpińska-Szaj, K. (2011) Uczeń z wadą słuchu w szkole ogólnodostępnej. Podstawy metodyki nauczania języków obcych. Wydawnictwo Impuls, Kraków.

Janicka, M. (2016), Nauczyciele języków obcych wobec różnorodności w klasie językowej oraz wyzwań dydaktyki włączającej, (w:) „Języki Obce w Szkole” 4/2016, 39-46.

Kamińska, M. (2010) Zrozumieć dziecko z ADHD i pomóc mu. Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk.

Kolera, M. (2011) Nauczanie języków obcych uczniów z zespołem Aspergera. Neofilolog. Czasopismo Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego nr 36. 171-185.

Krasowicz-Kupis, G. (2009) Psychologia dysleksji. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

Marek, B. (2011) Wspieranie niewidomego dziecka w szkole ogólnodostępnej: wyzwanie nie tylko dla tyflopedagoga. W: Pawlak, Z. (red.) Pedagogika specjalna w reformowanym ustroju edukacyjnym. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.

Róg, T. (2011) Rozwijanie kompetencji komunikacyjnej ucznia z zespołem Aspergera. Neofilolog. Czasopismo Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego nr 36.187-196.

Zawadzka-Bartnik, E. (2010) Nauczyciel języków obcych i jego niepełnosprawni uczniowie (z zaburzeniami i dysfunkcjami). Oficyna Wydawnicza „IMPULS”, Kraków

WIEDZA

Student/ka posiada wiedzę na temat (zna i rozumie)

W01: Ma uporządkowaną wiedzę na temat specjalnych potrzeb edukacyjnych, ich przyczyn i symptomów.

W02: Ma podstawową wiedzę na temat metod i form kształcenia uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

UMIEJĘTNOŚCI

Student/ka potrafi:

U01: Potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki i psychologii do analizowania i interpretowania określonego rodzaju sytuacji i zdarzeń edukacyjno-wychowawczych uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych

U02: Potrafi wykorzystując poznane metody, formy, nowe technologie informacyjne pracować z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych w zespole klasowym jak i podczas zajęć pozalekcyjnych.

U03: Potrafi wyszukać, ocenić i wykorzystać w konstruktywny sposób informacje o dobrych praktykach w zakresie pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Student/ka:

K01: - potrafi wskazać rozwiązania analizowanych problemów, przedstawia argumenty, uczestniczy w procesie osiągania wspólnych celów.

K02: Ma świadomość poziomu swojej wiedzy psychologiczno-pedagogicznej i umiejętności wychowawczych w kontekście organizowania pomocy uczniom o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

K03: Jest świadomy potrzeby podnoszenia swoich kompetencji zawodowych w celu stałego uaktualniania wiedzy i umiejętności w zakresie pracy z młodzieżą.