Dydaktyka

brak

Godziny kontaktowe (z udziałem nauczyciela akademickiego) realizowane stacjonarnie lub on-line w przypadku kształcenia zdalnego:

Wykłady 45

Ćwiczenia 45

Łączna liczba godzin z udziałem nauczyciela akademickiego 90

Liczba punktów ECTS z udziałem nauczyciela akademickiego 3,6

Godziny niekontaktowe (praca własna studenta)

Przygotowanie się do zajęć dydaktycznych - 45

Studiowanie literatury przedmiotu - 30

Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów - 35

Łączna liczba godzin niekontaktowych 110

Liczba punktów ECTS za godziny niekontaktowe 4,4

Sumaryczna liczba punktów ECTS za moduł - 8

egzamin

Przedmiot umożliwia zaznajomienie studentów z teoretycznymi podstawami kształcenia, rozbudzanie zainteresowań dydaktycznych oraz potrzeby stałego doskonalenia i pogłębiania wiedzy pedagogicznej, a także rozwijanie kultury pedagogicznej studentów. Treść przedmiotu skupia się na charakterystyce systemu dydaktycznego jako konstruktu teoretycznego w ujęciu historycznym i współczesnym oraz wszystkich jego elementach: celach, treści, procesie kształcenia, metodach, zasadach, formach organizacyjnych. Szczególny nacisk kładzie się na uwarunkowania psychologiczne, socjologiczne i pedagogiczne oraz na sposoby podnoszenia efektywności i modernizację współczesnego systemu dydaktycznego.

Literatura obowiązkowa:

Pozycje zwarte i ciągłe

1. Arends, R.I. (1995). Uczymy się nauczać. Warszawa: WSiP.

2. Bereźnicki, F. (2018). Dydaktyka szkolna dla kandydatów na nauczycieli. Kraków: Impuls.

3. Klus-Stańska, D. (2010). Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń. Warszawa: Wyd. Akademickie Żak.

4. Kwieciński, Z., Śliwerski, B. (red.). (2008) Pedagogika. Podręcznik akademicki. t. 2. Warszawa: PWN. (wybrane rozdziały)

5. Kruszewski, K. (red.). (2020). Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Warszawa: PWN.

6. Konarzewski, K. (red.). (2012). Sztuka nauczania. Szkoła. Warszawa: PWN.

7. Kupisiewicz, Cz. (2012). Dydaktyka. Podręcznik akademicki. Kraków: Impuls.

8. Niemierko, B. (2007). Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki. Warszawa: WAiP.

9. Okoń, W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wyd. Akademickie „Żak”.

10. Okoń, W. (1997). Dziesięć szkół alternatywnych. Warszawa: WSiP.

Literatura dodatkowa

Pozycje zwarte i ciągłe

1. Aebli, H. (1982). Dydaktyka psychologiczna. Warszawa: PWN.

2. Bednarczuk, B. (2009). Uwagi na marginesie zasady poglądowości. Lubelski Rocznik Pedagogiczny T. XXVIII.

3. Bednarczuk, B. (2010). Od poglądowości do działalności dziecka w szkole. Organizacja środowiska wspierającego rozwój uczniów w deklaracjach przyszłych nauczycieli. W: Guz, S., Zwierzchowska, I. (red.). O pomyślny start szkolony dziecka. Warszawa: Wyd. WSP TWP. s. 334-346.

4. Bednarczuk, B., Kusiak, K. (2012). Dziecięce przekonania na temat uczenia się. W: Olubińska-Kowalik M. (red.). Dzieciństwo i wczesna edukacja w dynamicznie zmieniającym się świecie. Toruń: Wyd. Adam Marszałek. s.142-166.

5. Brophy, J. (2020). Motywowanie uczniów do nauki. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

6. Czerniawska, E., Ledzińska, M. (2007). Jak się uczyć? Bielsko-Biała: Wyd. Park.

7. Hurło, L., Klus-Stańska, D., Łojko, M. (red). (2009). Paradygmaty współczesnej dydaktyki. Kraków: Wyd. Impuls.

8. Joyce, B., Calhoun, E., Hopkins, D. (1999). Przykłady modeli uczenia się i nauczania. Warszawa WSiP.

9. Kusiak, K. (2009). Treść – aktywność – osobowość. Od kumulatywnego do generatywnego modelu treści kształcenia. W: Kusiak, K., Nowakowska-Buryła, I., Stawinoga R. (red.) Edukacyjne konteksty rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Lublin: Wyd. UMCS. s. 181-190.

10. Kusiak, K. (2010). Program kształcenia-podejście procesualne. W: Karpińska, A. (red.) Edukacja w okresie przemian. Białystok: Trans Humana. s. 278-288.

11. Kusiak, K. (2015). Zmiana systemowa ma swoje prawa. W: Kusiak, K., Bednarczuk, B. (red.) Oblicza gotowości szkolnej. Gdańsk: Wyd. Harmonia. s. 17-38.

12. Murzyn, A. (2010). Filozofia nauczania wychowującego J. F. Herbarta. Kraków: Wyd. Impuls.

13. Proces kształcenia – podejście systemowe. Poradnik dla nauczycieli. (1986). Przeł. Szymański, M. Warszawa: WSiP.

14. Taraszkiewicz, M. (2000). Jak uczyć lepiej? czyli refleksyjny praktyk w działaniu. Warszawa: CODN.

Źródła internetowe

15. Kusiak, K. (2017). Uczeń uczący się uczyć - nie nowe spojrzenie spod znaku dydaktycznego alfabetu. Pobrane z http://kegptg.geo.uni.lodz.pl/uploads/KEG_prace_7.pdf (data dostępu 28.09.2020)

16. Plewka, C., Taraszkiewicz, M. (2010). Uczymy się uczyć. Pobrane z: http://pedagogika.wszia.opole.pl/wspomaganie/rozowj%20nauczyciela/mt-Uczymy-sie-uczyc-Plewka-taraszkiewicz.pdf (data dostępu 24.09.2020)

17. https://www.umcs.pl/pl/video-dydaktyka-video-didactics,19521.htm

W1. Poprawnie stosuje pojęcia z zakresu dydaktyki ze zrozumieniem potrzeby precyzji językowej. K_W01, K_W08; A.1.W2, A.2.W1

W2. Podaje charakterystykę systemu dydaktycznego jako konstruktu teoretycznego, a także potrafi wskazać źródła współczesnych rozwiązań w systemie szkoły tradycyjnej i aktywnej (z odwołaniem do założeń i praktyki pedagogicznej w nurtach: eksperymentalnych, kształcenia zintegrowanego, szkół pracy, szkół demokratycznych). K_W01, K_W02, K_W08 A.1.W1, A.1.W2, A.2.W2, D.W2

W3. Wykazuje się uporządkowaną wiedzą na temat psychologicznych, pedagogicznych, socjologicznych podstaw, wielostronnych uwarunkowań, właściwości oraz przebiegu (struktury, interakcyjności i kontekstowości) procesu kształcenia we współczesnym systemie edukacji. K_W02, K_W04, K_W08, K_W16 ; A.1.W1, A.1.W2, A.2.W2, C.W2, C.W4, D.W2

W4. Potrafi scharakteryzować system szkoły współczesnej ze zrozumieniem roli poszczególnych elementów (m.in. celów, treści, metod, procesów, zasad, organizacji) w systemie jako całości oraz zależności między nimi, a także rozumie różnorodne uwarunkowania (dotyczące ucznia, nauczyciela, szkoły i właściwości środowiska) przebiegu procesu kształcenia. K_W01, K_W08, K_W16 ; A.1.W2, A.2.W2, C.W.2, C.W4, C.W5, D.W2

W5. Wyjaśnia rolę analizy systemowej jako narzędzia refleksyjnej praktyki pedagogicznej służącej podnoszeniu jakości pracy nauczyciela i procesu kształcenia. K_W01, K_W08; A.1.W2, A.1.W3, C.W5, D.W2

U1. Potrafi przeprowadzić próby analizy systemowej w odniesieniu do wybranych fragmentów sytuacji dydaktycznych, rozpoznać punkty krytyczne i zaproponować celowe rozwiązania praktyczne. K_U06,K_U08, K_U15 ; A.1.U1, A.1.U2, A.1.U5, A.1.U6, A.2.U1, A2.U4, A.2.U5, C.W2, C.W.3, D.U3

U2. Stosuje typowe procedury dydaktyczne m.in. operacjonalizacji celów kształcenia, kształtowania pojęć i umiejętności, stosowania strategii i metod kształcenia oraz kontroli, oceny i udzielania informacji zwrotnej dotyczącej osiągnięć, oceniając ich przydatność przy wykonywaniu i projektowaniu zadań praktycznych. K_U03, K_U06, K_U08, K_U12 ; A.1.U1, A.1.U3, A.1.U6,

A2.U4, A.2.U5, C.W2, C.W4, C.W5, D.U1, D.U2

U3. Projektuje rozwiązania problemów dydaktycznych, uzasadniając je i prognozując ich skuteczność, z uwzględnieniem zasad indywidualizacji i wspierania rozwoju osobistego uczniów oraz charakteru zmiennych kontekstowych K_U03, K_U06, K_U08, K_U12; A.1.U1, A.1.U2, A.1.U6, A.2.U1, A2.U4, A.2.U5, C.W2, C.W3, D.U3

K1. Jest gotowy do dokonywania krytycznej oceny własnej wiedzy i umiejętności z zakresu dydaktyki oraz podejmowania samokształcenia w tym zakresie, w kontekście świadomości odpowiedzialności za rozwój uczniów. K_K01, K_K05; A.1.K2, A.1.K4, A.2.K1, D.K1, D.K2

K2. Uzasadnia zależność dobrej praktyki od postaw refleksyjności, krytycyzmu i innowacyjności opartych na profesjonalnym: teoretycznym i praktycznym przygotowaniu oraz wykazuje gotowość do ich podejmowania z uwzględnieniem zasad dobrej organizacji pracy K_K01, K_K05; A.1.K2, A.1.K3, A.1.K4, A.2.K1, D.K1