Andragogika
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | PS-PRS.2SII.11 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Andragogika |
Jednostka: | Wydział Pedagogiki i Psychologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | Brak |
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS: | Godziny kontaktowe (z udziałem nauczyciela akademickiego) Wykład - 15 Ćwiczenia - 15 Łączna liczba godzin z udziałem nauczyciela akademickiego - 30 Liczba punktów ECTS z udziałem nauczyciela akademickiego - 1 Godziny niekontaktowe (praca własna studenta) Przygotowanie konspektu zajęć - 8 Studiowanie literatury - 7 Przygotowanie się studenta do zaliczenia - 15 Łączna liczba godzin niekontaktowych -30 Liczba punktów ECTS za godziny niekontaktowe - 1 Sumaryczna liczba punktów ECTS dla modułu - 2 |
Sposób weryfikacji efektów kształcenia: | W1, W2, W3, W4, W5, W6, U1 - kolokwium pisemne K1 - konspekt zajęć dydaktyczno-wychowawczych |
Pełny opis: |
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z zasadniczymi dla pedagogiki dorosłych zagadnieniami teoretycznymi i praktycznymi. Zakres merytoryczny obejmuje: pojęcie i przedmiot zainteresowań pedagogiki dorosłych, jej działy, nauki wspomagające, język i metodologia badań. Poza fizjonomią naukową pedagogiki dorosłych (andragogiki), na treści kształcenia składają się: potrzeby kształcenia dorosłych i ich różne źródła, cechy specyficzne współczesnej edukacji dorosłych, system edukacji dorosłych (formy i instytucje), edukacja dorosłych jako instrument polityki wobec współczesnych zagrożeń cywilizacyjnych i procesów globalizacji, historia rozwoju oświaty dorosłych w Polsce i wybranych krajach oraz jej współczesne oblicze i przemiany, możliwości edukacyjne ludzi dorosłych jako wypadkowa ich procesów poznawczych, emocjonalnych i wolicjonalnych oraz złożonej sytuacji życiowej (rodzinnej, zawodowej, cywilizacyjnej), specyfika kolejnych okresów dorosłości i jej istota, modele pracy edukacyjnej z dorosłymi i elementy procesu kształcenia dorosłych. |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa Pozycje zwarte i ciągłe 1. Aleksander, T. (2013). Andragogika. Podręcznik akademicki. Radom-Kraków: ITE. 2. Jankowski, D., Przyszczypkowski, K., Skrzypczak, J. (1996). Podstawy edukacji dorosłych: zarys problematyki. Poznań: UAM. 3. Kamiński, W. (1996). Człowiek dorosły w sytuacji zagrożenia tożsamości. [w:] Wujek, T. (red.). Wprowadzenie do andragogiki. Warszawa - Radom: ITE. 4. Malewski M. (2011). Modele pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi. [w:] Przybylska, E. (red.). Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK, s. 271-289. 5. Malewski, M. (1990). Andragogika w perspektywie metodologicznej. Wrocław: UWr. 6. Marczuk, M. (red.). (1994). Problemy i dylematy andragogiki. Lublin-Radom: UMCS-TWWP. 7. Nowak J., Cieślak, A. (1982). Edukacja dorosłych w Polsce i na świecie. Warszawa: Wiedza Powszechna. 8. Oleszak, W. (2011). Modele pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi, General and Professional Education, 1/2011. 9. Pietrasiński, Z. (1990). Rozwój człowieka dorosłego, Warszawa: Wiedza Powszechna. 10. Pietrasiński, Z. (1996). Rozwój dorosłych [w:] Wujek, T. (red.) Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa: ITE. 11. Pietrasiński, Z. (1992). Rozwój ludzi dorosłych [w:] Wujek, T. (red.). Wprowadzenie do pedagogiki dorosłych. Warszawa: PWN. 12. Przetacznik-Gierkowska, M, Tyszkowa, M. (2021). Psychologia rozwoju człowieka. t. 1. Warszawa: PWN. 13. Solarczyk-Ambrozik, E. (red.), (2013). Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej. Poznań: Wyd. UAM. 14. Szewczuk, W. (1962). Psychologia człowieka dorosłego. Warszawa: Wiedza Powszechna. 15. Turos, L. (1974). Oświata dorosłych w krajach skandynawskich. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 16. Turos, L. (1999). Andragogika ogólna. Warszawa: ŻAK Wydawnictwo Akademickie. 17. Urbańczyk, F. (1973). Dydaktyka dorosłych. Wrocław - Warszawa - Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 18. Wroczyński, R. (1965). Praca oświatowa. Rozwój, systemy, problematyka. Warszawa: Nasza Księgarnia. 19. Wroczyński, R., Pilch, T. (red.). (1974). Metodologia pedagogiki społecznej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. 20. Wujek, T. (1996). Globalne wyzwana współczesnej cywilizacji. [w:] Wujek, T. (red.). Wprowadzenie do andragogiki. Warszawa - Radom: ITE. 21. Wujek, T. (red.). (1992). Wprowadzenie do pedagogiki dorosłych. Warszawa: PWN. |
Efekty uczenia się: |
Student: W1. Charakteryzuje genezę, rozwój i współczesną fizjonomię andragogiki jako nauki poprzez określanie jej przedmiotu, celów, zadań i funkcji, warsztatu badawczego, a także związków z innymi dyscyplinami. K_W02. W2. Wymienia najważniejsze fakty z rozwoju oświaty dorosłych w Anglii i Danii, jako krajach o najwcześniejszych tradycjach w tym zakresie oraz na ziemiach polskich. K_W02. W3. Ze zrozumieniem definiuje najważniejsze pojęcia odnoszące się do obszaru edukacji dorosłych oraz teorii i badań andragogicznych. K_W01. W4. Rozumie i charakteryzuje istotę dorosłości, fazowość życia człowieka dorosłego w różnych ujęciach teoretycznych oraz prawidłowości rozwoju człowieka dorosłego i czynniki determinujące ten rozwój. K_W03. W5. Rozumie i charakteryzuje sytuację ucznia dorosłego oraz funkcjonowanie jego procesów poznawczych, będących podstawą dla uczenia się dorosłych. K_W03. W6. Określa istotę oraz specyfikę wybranych elementów procesu kształcenia dorosłych. K_W03. U1. Potrafi wskazać i analizować współczesne zagrożenia cywilizacyjne oraz określa zadania edukacji dorosłych w obszarze przeciwdziałania im. K_U01. K1. Jest gotów do odpowiedzialnego wspierania dorosłych w ich rozwoju, udzielania rad i wskazówek przy podejmowaniu decyzji edukacyjnych, w tym przestrzegania zasad etyki. K_K04. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.