Literatura: |
1. Filozofia starożytna Grecji i Rzymu (red.) J. Legowicz, PWN, Warszawa 1970, fragmenty dotyczące antropologii Platona i Arystotelesa.
2. Św. Augustyn, Wyznania, przeł. Z. Kubiak, Wydawnictwo Znak, Kraków 1997, Księga 1, 10.
3. Św. Tomasz z Akwinu, Kwestia o duszy, przeł. Z. Włodek, W. Zega, Wydawnictwo Znak, Kraków 1996, zagadnienie 1.
4. R. Descartes, Namiętności duszy, przeł. L. Chmaj, PWN, Warszawa 1958, s. 65-99 (Część pierwsza).
5. J. Locke, Dwa traktaty o rządzie, przeł. Z. Rau, PWN, Warszawa 1992, traktat II, rozdz. I-III, VII-IX.
6. T. Kroński, Hegel, Wiedza Powszechna, Warszawa 1961: Przedmowa do Fenomenologii ducha, Dialektyka panowania i niewoli, Znoszenie.
7. Z. Kuderowicz, Nietzsche, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990, wyd. 3: Krytyka poznania, Krytyka moralności, Nadczłowiek.
8. Z. Rosińska, Freud, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993: Ego i id.
9. E. Fromm, Ucieczka od wolności. przeł. O. i A. Ziemilscy, Czytelnik, Warszawa 1997, Wstęp oraz Rozdział 1; J. P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, przeł. J. Krajewski, Wydawnictwo Muza, Warszawa 1998.
10. K. Jaspers, Filozofia egzystencji, w: Filozofia egzystencji. Wybór pism, przeł. D. Lachowska, PIW, Warszawa 1990.
11. J. Maritain, Humanizm integralny, Wydawnictwo Krąg, Warszawa 1981, Wstęp, Rozdział 1.
12. E. Mounier, "Co to jest personalizm," w Co to jest personalizm, przeł. A. Krasiński, Znak, Kraków 1960, Przedmowa, Rozdziały 1-3.
13. H. Plessner, "Pytanie o conditio humana", w Pytanie o conditio humana, przeł. M. Łukasiewicz, PIW, Warszawa 1988.
14. R. Ingarden, Książeczka o człowieku (O odpowiedzialności i jej podstawach ontycznych), Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017.
15. F. Fukuyama, Koniec człowieka, przeł. B. Pietrzyk, Znak, Kraków 2004, rozdz. II, III, IV, VI, XII
Pozostała literatura (do przerobienia na Filozofii nowożytnej)
B. Pascal, Myśli, przeł. T. Boy-Żeleński, Pax, Warszawa 1958.
T. Hobbes, Lewiatan, przeł. Cz. Znamierowski, Fundacja Aleteja, Warszawa 2009, rozdz. XIII, XIV, XVII, XXI.
K. Marks, Praca wyobcowana, w: Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne, Książka i Wiedza, Warszawa 1958.
|
Efekty uczenia się: |
Wiedza:
W1, zna w zaawansowanym stopniu miejsce antropologii filozoficznej w strukturze filozofii oraz jej relacje z naukami szczegółowymi K_W01, P6U_W, P6S_WG.
W2, zna w zaawansowanym stopniu podstawową terminologię z zakresu filozofii człowieka K_W02, P6U_W, P6S_WG
W3, zna w zaawansowanym stopniu główne stanowiska systematyczne oraz historyczne i współczesne koncepcje z zakresu filozofii człowieka K_W03, P6U_W, P6S_WG.
Umiejętności:
U1, potrafi analizować teksty z zakresu filozofii człowieka K_U02, P6U_U, PS6_UW.
U2, potrafi formułować problemy, dobierać adekwatne do nich metody badawcze K_U04, P6U_U, P6S_UW.
U3, potrafi uzasadniać i argumentować, z wykorzystaniem poznanych koncepcji człowieka K_U06, P6U_U, P6S_UK.
Kompetencje społeczne:
K1, jest gotów do krytycznej oceny własnej wiedzy filozoficznej oraz do jej uzupełniania i korekty K_K01, P6U_K, P6S_KK.
K2, jest gotów do uświadamiania sobie i innym europejskiego dziedzictwa filozoficznego K_K02, P6U_K, P6S_KO, P6S_KK.
|
Zakres tematów: |
Starożytne i średniowieczne koncepcje człowieka (Platon, Arystoteles, Augustyn, Tomasz z Akwinu)
Nowożytne koncepcje człowieka (R. Descartes, B. Pascal, T. Hobbes, J. Locke, G. W. F. Hegel, K. Marks)
Współczesne koncepcje człowieka (F. Nietzsche, Z. Freud, E. Fromm, J.P. Sartre, M. Bierdiajew, K. Jaspers, J. Maritain, E. Mounier, M. Scheler, H. Plessner, T. de Chardin, R. Ingarden, F. Fukuyama)
|