| Literatura: |
Literatura obowiązkowa:
1. Platon. (fragm.: Teajtet, Fajdros, Państwo, Uczta, Fedon )
2. Arystoteles (O duszy, fragm.: ks. II, III)
3. Św. Augustyn (Wyznania, Ks. 1, 10)
4. Św. Tomasz z Akwinu (Traktat o człowieku, kw. 75 ,76)
5. R. Descartes (Poszukiwanie prawdy przez światło naturalne; Namiętności duszy, cz. I).
6. B. Pascal (Myśli, fragm.)
7. La Mettrie (Człowiek maszyna)
8. S. Kierkegaard (Bojaźń i drżenie; Powtórzenie).
9. M. Scheler (Człowiek i historia [w:] Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy)
10. S.I. Witkiewicz (Traktat o bycie samym w sobie i dla siebie [w:] Nauki ścisłe a filozofia i inne pisma filozoficzne)
11. E. Fromm (Ucieczka od wolności, fragm.: cz. II, III; Wojna w człowieku)
12. F. Nietzsche (Ecce homo).
Literatura uzupełniająca
Filozofia starożytna Grecji i Rzymu (red.) J. Legowicz, PWN, Warszawa 1970, fragmenty dotyczące antropologii Platona i Arystotelesa.
J. Locke, Dwa traktaty o rządzie, przeł. Z. Rau, PWN, Warszawa 1992, traktat II, rozdz. I-III, VII-IX.
T. Kroński, Hegel, Wiedza Powszechna, Warszawa 1961: Przedmowa do Fenomenologii ducha, Dialektyka panowania i niewoli, Znoszenie.
T. Hobbes, Lewiatan, przeł. Cz. Znamierowski, Fundacja Aleteja, Warszawa 2009, rozdz. XIII, XIV, XVII, XXI.
K. Marks, Praca wyobcowana, w: Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne, Książka i Wiedza, Warszawa 1958.
Z. Kuderowicz, Nietzsche, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990, wyd. 3: Krytyka poznania, Krytyka moralności, Nadczłowiek.
Z. Rosińska, Freud, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993: Ego i id.
Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, przeł. J. Krajewski, Wydawnictwo Muza, Warszawa 10. K. Jaspers, Filozofia egzystencji, w: Filozofia egzystencji. Wybór pism, przeł. D. Lachowska, PIW, Warszawa 1990.
J. Maritain, Humanizm integralny, Wydawnictwo Krąg, Warszawa 1981, Wstęp, Rozdział 1.
E. Mounier, "Co to jest personalizm," w Co to jest personalizm, przeł. A. Krasiński, Znak, Kraków 1960, Przedmowa, Rozdziały 1-3.
H. Plessner, "Pytanie o conditio humana", w Pytanie o conditio humana, przeł. M. Łukasiewicz, PIW, Warszawa 1988.
R. Ingarden, Książeczka o człowieku (O odpowiedzialności i jej podstawach ontycznych), Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017.
F. Fukuyama, Koniec człowieka, przeł. B. Pietrzyk, Znak, Kraków 2004, rozdz. II, III, IV, VI, XII
|
| Efekty uczenia się: |
Wiedza:
W1, zna w zaawansowanym stopniu miejsce antropologii filozoficznej w strukturze filozofii oraz jej relacje z naukami szczegółowymi K_W01, P6U_W, P6S_WG.
W2, zna w zaawansowanym stopniu podstawową terminologię z zakresu filozofii człowieka K_W02, P6U_W, P6S_WG
W3, zna w zaawansowanym stopniu główne stanowiska systematyczne oraz historyczne i współczesne koncepcje z zakresu filozofii człowieka K_W03, P6U_W, P6S_WG.
Umiejętności:
U1, potrafi analizować teksty z zakresu filozofii człowieka K_U02, P6U_U, PS6_UW.
U2, potrafi formułować problemy, dobierać adekwatne do nich metody badawcze K_U04, P6U_U, P6S_UW.
U3, potrafi uzasadniać i argumentować, z wykorzystaniem poznanych koncepcji człowieka K_U06, P6U_U, P6S_UK.
Kompetencje społeczne:
K1, jest gotów do krytycznej oceny własnej wiedzy filozoficznej oraz do jej uzupełniania i korekty K_K01, P6U_K, P6S_KK.
K2, jest gotów do uświadamiania sobie i innym europejskiego dziedzictwa filozoficznego K_K02, P6U_K, P6S_KO, P6S_KK.
|
