| Liczba godzin: |
30
|
| Limit miejsc: |
(brak limitu) |
| Zaliczenie: |
Zaliczenie na ocenę |
| Sposób weryfikacji efektów kształcenia: |
Konwersatorium – kolokwium pisemne, aktywność- W 1, W 2, W 3, W 4, U 1, U 2, U 3, K 1, K 2.
|
| Uwagi: |
Malczewski A., Maria, opr. R. Przybylski, Wrocław 1958, BN I 46; Mickiewicz A., Wybór poezyj, t. 1-2, opr. Cz. Zgorzelski, Wrocław 1974 – 1986, BN I 6, 66; Mickiewicz A., Konrad Wallenrod, opr. S. Chwin, Wrocław 1991, BN I 72.; Mickiewicz A., Dziady. Część II, IV i I,opr. S. Pigoń, posł. Z. Stefanowska, Warszawa 1977;Mickiewicz A.,Dziady. Część III, opr. S. Pigoń, posł. Z. Stefanowska, Warszawa 1984; Słowacki J.,Sen srebrny Salomei, opr. A. Kowalczykowa, Wrocław 1992, BN I 57;Krasiński Z., Nie – Boska komedia, opr. M. Janion i M. Grabowska, Wrocław 1974, BN I 24.
|
| Literatura: |
Witkowska A., Przybylski R., Romantyzm , Warszawa 1995;
Janion M., Żmigrodzka M., Romantyzm i historia, Warszawa 1978;
Janion M., Żmigrodzka M., Romantyzm i egzystencja, Gdańsk 2005;
Kowalczykowa A., Romantyzm – nowe spojrzenia, Warszawa 2007;
Słownik literatury polskiej XIX wieku, pod red. J. Bachórza i A. Kowalczykowej, Wrocław 1991;
|
| Efekty uczenia się: |
Wiedza:
W 1 - ma podstawową wiedzę na temat charakterystycznych dla epoki romantyzmu idei, form wypowiedzi, gatunków literackich, a także kluczowych cech estetyki; wie, że należy je postrzegać w kontekście historycznych przemian literatury europejskiej tego okresu; ma świadomość roli literatury romantycznej w kształtowaniu kultury polskiej - K_W01, K_W06,;
W 2 - zna w podstawowym zakresie terminologię teoretycznoliteracką oraz historycznoliteracką i krytycznoliteracką dotyczącą epoki romantyzmu oraz cechy poetyki najważniejszych gatunków romantycznych - K_W07;
W 3 - ma podstawową wiedzę o najważniejszych osiągnięciach edytorskich w zakresie badań nad romantyzmem oraz zna wybrane konteksty edytorskie funkcjonowania dzieł romantycznych - K_W06;
W 4 – ma podstawową wiedzę o źródłach informacji i sposobach ich wykorzystania w pracy zaliczeniowej i podczas przygotowania do egzaminu ustnego z romantyzmu – K_W10, K_W11;
Umiejętności:
U 1 - potrafi wyszukiwać niezbędne informacje z baz danych tradycyjnych i internetowych; dobierając właściwe metody i narzędzia, pracując indywidualnie i w grupie, posiada umiejętność ustnego i pisemnego opracowania własnych ustaleń badawczych oraz prezentacji ich wyników w formie pracy zaliczeniowej oraz podczas egzaminu ustnego z tradycji literatury polskiej XIX wieku (romantyzm) – K_U01, K_U02,;
U 2 - potrafi rozpoznać różne rodzaje tekstów pochodzących z epoki romantyzmu, w tym w edytorskich kontekstach ich funkcjonowania; posiada podstawową umiejętność lektury tekstu naukowego z zakresu studiowanej problematyki – K_U05, K_U06;
U 3 - potrafi sporządzać w pracach pisemnych noty bibliograficzne zgodnie z wymaganiami warsztatu polonistycznego, cytować źródła, właściwie sporządzać przypisy – K_U03;
Kompetencje społeczne:
K 1 - ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności; rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju zawodowego oraz podnoszenia kompetencji kulturowych – K_K01,;
K 2 - świadomie kształtuje i pielęgnuje własne zainteresowania kulturalne – K_K04.
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Metody - ocenianie kolokwium, obecność i aktywność na zajęciach.
Kryteria oceniania - zgodnie z zasadami określonymi w procedurze wewnętrznej SJK WF UMCS.
Obecność na zajęciach - zgodnie z Regulaminem studiów.
|
| Zakres tematów: |
1-4. Ballada jako gatunek romantyczny – synkretyzm. Ballady Mickiewicza – historyzm, metafizyka, natura; „Ja” romantyczne wobec tajemnicy bytu. Wyobraźnia akwatyczna i wyobraźnia „grozy” Mickiewicza. Dzieje edytorskie - rekonesans.
5-8. Maria Antoniego Malczewskiego – romantyczna powieść poetycka. Koncepcja człowieka a doznanie pesymizmu poznawczego i melancholii. Dwa wymiary losu: metafizyka i rozpacz ontyczna. Koncepcja świata skażonego grzechem. Natura „ukraińska” i historia jako figury zapomnienia i rozpaczy. Duch dawnej Polski i nowożytne rozpoznanie rozpaczy stepów wobec chrześcijańskiej lekcji śmierci. Dzieje edytorskie - rekonesans.
9-10. Konrad Wallenrod– historia i historyzm wobec maski jako figury egzystencjalnej i ontycznej – zjawisko „nieprzejrzystości” bytu; historyzm maski a Mickiewiczowska wizja średniowiecza i rozpoznanie współczesności; tragizm i moralny heroizm bohatera; różne wymiary pośmiertnego życia Konrada Wallenroda – wallenrodyzm wieku XIX i XX. Dzieje edytorskie - rekonesans.
11-12. Dziady cz. II – formowanie utworu (rekonstrukcja Pigonia); ludowość i jej wymiary; koncepcja losu wobec doznania egzystencjalnej dziwności i powtarzalności istnienia; żywi i umarli: wpływ świata „niewidzialnego” na „widzialny” jako romantyczne rozpoznanie ontologiczne; porządek kosmosu i zagadka duchów; obrzęd, magia, rytuał – dramat słowiański jako nowa formuła dzieła dramatycznego. Dzieje edytorskie - rekonesans.
13-16. Dziady cz. IV – biografia Gustawa jako biografia bohatera egzystencji; upiór romantyczny a ontyczna tajemnica i wielowymiarowy charakter osoby - nocna strona bytu, ambiwalencje przeżyć i doznań; „szaleństwo” i metoda – polemika światopoglądowa między Gustawem i Księdzem: „Ewangelija” i „nieszczęście”. Dzieje edytorskie - rekonesans.
17-22. Dziady cz. III -dramat historyczny i polityczny; historia – sposób jej ujęcia, biblijne paralele; los pokolenia wobec współczesności i symboliczny wymiar losu spiskowców i jednostki; męczeństwo a optymizm historyczny, dlaczego, wedle późniejszej formuły „umierać musi, co ma żyć”?; dyskusje i dyskutujący w Dziadach i polskiej historii – polskie wczoraj i dziś, „przeklęte” problemy: Salon warszawski, Bal u Senatora; Polacy i Rosjanie w Dziadach- sens metafizyczny ucisku i ofiary; Rosja w Ustępie jako figura Zła; koncepcja poety i poezji – Słowo i słowa (dlaczego Konrad improwizuje?); wizyjność i oniryzm a „realizm” dramatu; dlaczego cela Konrada przeniesiona jest w zaświaty?; teodycea w Dziadach; mesjanizm w Widzeniu wobec mesjanizmu przedromantycznego: symbolika 40 i 4; romantyczny profetyzm; Bóg, diabeł i człowiek w Dziadach; Dziady jako romantyczny dramat formy otwartej – co ta formuła znaczy? Dzieje edytorskie - rekonesans.
23-26. Juliusz Słowacki: Sen srebrny Salomei– dwa plany historii: rewolucja i sfera mistycznych rewelacji; koliszczyzna i męka ciał; sny i widzenia – ich symbolika; romantyczny teatr śmierci – wobec idei postępu mistycznego; romantyczny barok Słowackiego: sarmacki konkret i romantyczne otwarcie mistyczne; Calderon jako patron nowej formuły dramatu. Dzieje edytorskie - rekonesans.
27-30. Nie-Boska Komedia Zygmunta Krasińskiego – poeta i poezja: dramat poety „fałszywego”; świat historii i rewolucji (rewolucja nowożytna jako synteza doświadczenia dziejów); wizja rewolucji; to, co „boskie” i „nie- boskie” w dramacie: wobec egzystencji i historii (starcie dwu postaw: Pankracego i hr. Henryka); doznanie katastrofy a prowidencjalizm; religijny wymiar ocalenia wobec Apokalipsy; dlaczego ginie Henryk, dlaczego Chrystus ukarał Pankracego?; Krasińskiego wizja dziejów. Dzieje edytorskie - rekonesans.
|
| Metody dydaktyczne: |
dyskusja dydaktyczna
klasyczna metoda problemowa
konsultacje
objaśnienie lub wyjaśnienie
|
