Formalne i nieformalne grupy młodzieżowe

Podstawowa wiedza z zakresu socjologii i pedagogiki społecznej.

Godziny kontaktowe (z udziałem nauczyciela akademickiego)

Wykład - 30

Ćwiczenia - 15

Łączna liczba godzin z udziałem nauczyciela akademickiego 45 godz.

Liczba punktów ECTS z udziałem nauczyciela akademickiego 2 ECTS

Godziny niekontaktowe (praca własna studenta)

Przygotowanie prezentacji multimedialnej 10 godz.

Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego 5 godz.

Studiowanie literatury 5 godz.

Łączna liczba godzin niekontaktowych 15 godz.

Liczba punktów ECTS za godziny niekontaktowe 1 ECTS

Sumaryczna liczba punktów ECTS dla modułu 3 ECTS

Kolokwium pisemne - W01

Opracowanie i zaprezentowanie prezentacji multimedialnej - U01, K01, K04

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze specyfiką funkcjonowania grup młodzieżowych oraz uświadomienie ich różnorodności. W trakcie zajęć studenci poznają również mechanizmy tworzenia się oraz potencjalne ryzyka wynikające z uczestniczenia w różnych grupach nieformalnych. W trakcie wykładów przedstawione zostaną teorie zachowań dewiacyjnych (kierunek strukturalny, kulturowy i kontroli społecznej oraz teorie podkultur). W trakcie ćwiczeń student pozna genezę subkultur młodzieżowych (rewolucja młodzieżowa w USA, kontrkultura w Europie), subkultury w Polsce subkultury młodzieżowe w latach 80-ych i 90-ych, współczesne subkultury młodzieżowe. Omówione zostaną dewiacyjne zachowania w placówkach oświatowych

praz działalność sekt i nowych ruchów religijnych. W trakcie ćwiczeń student zapozna się z etiologią przestępczości w ujęciu teorii socjologicznych oraz z problematyką funkcjonowania drugiego życia w instytucjach resocjalizacyjnych.

Literatura obowiązkowa

Pozycje zwarte i ciągłe

Filipiak M. (2001). Subkultury młodzieżowe wczoraj i dziś, Tyczyn.

Siemaszko A. (1993). Granice tolerancji. O teoriach zachowań dewiacyjnych. PWN. Warszawa.

Literatura dodatkowa

Hołyst B. (2001). Kryminologia, Warszawa.

Jędrzejewski M. (1999) Subkultury młodzieżowe. Problematyka edukacyjna. Warszawa 1999.

Szaszkiewicz M. (1997) Tajemnice grypserki, Kraków.

Paleczny T. (1997). Kontestacja: Formy buntu we współczesnym społeczeństwie, Kraków.

Przybyliński S. (2006). Podkultura więzienna – wielowymiarowość rzeczywistości penitencjarnej, Kraków.

Urban B. (2000). Zachowania dewiacyjne młodzieży. Kraków.

Sokal M., Chudnicki A. (2016). Hip-hop w resocjalizacji czy resocjalizacja hip-hopu? Ogólny zarys perspektyw badań w Polsce i na Ukrainie. In А. В. Лякішева, П. М. Гусак, & І. М. Брушневська (red.), Актуальні проблеми педагогічної освіти: европейський і національний вимір. Łuck.

WIEDZA

Absolwent w zaawansowanym stopniu zna i rozumie specyfikę różnych środowisk wychowawczych i procesy w nich zachodzące, zna

sposoby projektowania i prowadzenia działań diagnostycznych dewiacje społeczne w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej,

koncepcje, teorie dewiacji społecznych, współczesne tendencje rozwoju dewiacji społecznych, etiologię, skutki dewiacji społecznych,

profilaktykę i zapobieganie dewiacjom społecznym. K_W04 E.1R.W3. kolokwium pisemne

UMIEJĘTNOŚCI

Absolwent potrafi: analizować dewiacje społeczne w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej; interpretować koncepcje i teorie dewiacji

społecznych; określać współczesne tendencje rozwoju dewiacji społecznych, przyczyny niedostosowania społecznego i skutki dewiacji

społecznych, a także stosować profilaktykę i zapobieganie dewiacjom społecznym; przeprowadzić diagnozę pedagogiczną w wybranym

zakresie, traktując jej wyniki jako podstawę własnych działań praktycznych; rozwijać podmiotowość wychowanków oraz motywować do

wszechstronnego rozwoju w zakresie: zdobywania wiedzy, rozwijania zainteresowań, samodzielnego myślenia, kreatywności,

świadomego podejmowania decyzji. K_U03 E.1R.U3. opracowanie i zaprezentowanie prezentacji multimedialnej

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Absolwent: jest przygotowany do wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych, wykazuje gotowość do

kultywowania i upowszechniania wzorów właściwego postępowania w środowisku pracy i poza nim, ma przekonanie o sensie, wartości i

potrzebie podejmowania działań pedagogicznych w środowisku społecznym; ma przekonanie o konieczności zachowania się w sposób

profesjonalny; dba o klimat wzajemnego zaufania we współpracy ze wszystkimi uczestnikami procesu edukacyjnego; przestrzega zasad

prawidłowej komunikacji. K_K02 E.1R.K2. opracowanie i zaprezentowanie prezentacji multimedialnej

04 używa języka specjalistycznego przy opisie zdarzeń edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych oraz komunikuje się w sposób

spójny i klarowny na poziomie werbalnym i pozawerbalnym z osobami pochodzącymi z różnych środowisk (podkulturowych), podejmuje

określone działania o charakterze diagnostycznym i profilaktycznym K_U06

05 samodzielnie zdobywa wiedzę i rozwija swoje umiejętności poznawcze i badawcze, z poszanowaniem zasad i norm etycznych, w toku

działalności indywidualnej i zespołowej K_K02, K_K04, K_K05, K_K06, K_K08, K_K10