Antropologia współczesności [H-AW-KUL-2S.1] Semestr zimowy 2024/2025
Ćwiczenia, grupa nr 1

Kuligowski W., Antropologia współczesności. Wiele światów, jedno miejsce, Kraków 2007.

Łuczeczko P., Zrozumieć własną kulturę. Antropologia współczesności w Polsce, Kraków 2006.

R. Sulima, Antropologia codzienności. Kraków 2000.

Z. Kloch, Kultura doświadczenia potocznego. Semiotyczne aspekty codzienności. Eseje, Warszaw 2014.

Ludzie w świecie przedmiotów. Przedmioty w świecie ludzi. Antropologia wobec rzeczy, red. A Rybus, M. W. Kornobis, Warszawa 2016.

Gadżety popkultury. Społeczne życie przedmiotów, red. nauk. W. Godzic, M. Żakowski, Warszawa 2007.

Antologia tekstów polskiego kulturoznawstwa, red. P. J. Fereński, A. Gomoła, K. Moraczewski, Gdańsk 2017.

A. Bisko, Polska dla średniozaawansowanych. Współczesna polskość codzienna, Kraków 2014.

Kiczosfery współczesności, red. W. J. Burszta, E. A. Sekuła, Warszawa 2008.

P. Szarota, Od skarpetek Tyrmanda do krawata Leppera. Psychologia stroju dla średnioozawansowanych, Warszawa 2008.

Po co nam rzeczywistość. Ekran - mit - rzeczywistość, red. W. J. Burszta, Warszawa 2003.

T. Szlendak, K. Olechnicki, Nowe praktyki kulturowe Polaków. Megaceremoniały i subświaty, Warszawa 2017.

1. Wprowadzenie do zagadnienia.

2-3. Spotkanie towarzyskie jako przedmiot antropologii (przykład libacji alkoholowej).

4-5. Kicz — koczosfera, narzędzie badawcze, narzędzie waluacyjne? (powiązane z pierwszą pracą zaliczeniową).

6-7. O przedmiocie — antropologicznie (powiązane z drugą pracą zaliczeniową)

8-9. Sacrobiznes i współczesne analityczne kłopoty z oceną, decorum, religijnością.

10-11. Antropologia intymności jako narzędzie badania współczesnej kultury.

12-13. Figura jako narzędzie analizy kulturoznawczej — przykład flaneura.

14-15. Polskie cechy narodowe (tropem A. Bisko): praca i czas wolny.

Metoda przewodniego tekstu, praca z materiałem źródłowym, projekty, dyskusja dydaktyczna, analiza problemowa, studium przypadku.

Praca w grupach, praca indywidualna, praca z kartami pracy i handoutami.

Metody oceniania:

Bieżąca ocena stopnia przygotowania do zajęć, ocena udziału w dyskusji, umiejętności pracy w grupie, samodzielności w podejmowaniu nowatorskiej analizy problemów badawczych.

Ocena projektu wykonanego na zaliczenie i jego prezentacji.

Warunki zaliczenia:

- obecność na zajęciach (dwie dopuszczalne nieobecności, kolejne należy zaliczyć ustnie podczas konsultacji)

- przygotowanie dwóch prac: o kiczu oraz "Pokaż mi ważny dla Ciebie przedmiot".

PRACE ZALICZENIOWE:

1) na temat kiczu (ocenie podlegają: dobór przykładów, stosowanie adekwatnej terminologii, odpowiedź na pytanie dot. prezentacji).

2) projekt indywidualny "Pokaż mi ważny dla Ciebie przedmiot", polegający na przeprowadzeniu wywiadu wg kwestionariusza przygotowanego wspólnie podczas zajęć, zaprezentowaniu wyników ustnie podczas zaliczenia (plus fotografia omawianego przedmiotu) i jego analiza.

Cel zaliczenia: przeprowadzić wywiad, zrobić notatki, zinterpretować proces semiozy zgodnie z listą pojęć analitycznych. Pojęcia analityczne: Dekontekstualizacja, ekspozycja, sakralizacja i ujednostkowienie jako etapy procesu semiozy. Forma zaliczenia: projekt indywidualny; omówienie jego wyników ustnie podczas zajęć i pokazanie zdjęcia przedmiotu (albo podobnego), o którym mowa (ocenie podlegają: poziom szczegółowości prezentacji wyników wywiadu, stosowanie adekwatnej terminologii, uwzględnienie w analizie każdego z pojęć analitycznych; odpowiedź na pytanie dotyczące prezentacji).

Metody i kryteria oceniania:

- za prace można uzyskać ocenę max. 4,0;

- w wyniku bieżącej oceny stopnia i zakresu przygotowania do zajęć i merytorycznego udziału w nich: 5-10 plusów podnosi ocenę o pół stopnia; 11 plusów i więcej podnosi ocenę o 1 stopień.