Znaki i kody komunikacji

Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia, realizowane w formie np. konsultacji (łączna liczba godzin w semestrze): 10

Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia, realizowane w formie zajęć dydaktycznych (łączna liczba godzin w semestrze): 60 (30 godzin wykładu i 30 godzin ćwiczeń)

Przygotowanie się studentki/a do zajęć dydaktycznych (łączna liczba godzin w semestrze): 30

Przygotowanie się studenta/ki do zaliczeń i/lub egzaminów (łączna liczba godzin w semestrze): 20

Studiowanie przez studentkę/a literatury przedmiotu (łączna liczba godzin w semestrze): 30

Wykład:

- egzamin pisemny; poprawkowy egzamin ustny.

Konwersatorium:

- regularne sprawdzanie stanu przygotowania na zajęcia (ustne lub pisemne),

- aktywność w czasie zajęć,

- kolokwia pisemne, nieobligatoryjna prezentacja wybranego tematu (zamiast jednego kolokwium).

Kurs ma na celu zapoznanie studentki i studentów kognitywistyki z elementami semiotyki w kontekście problemów i metod nauk poznawczych. Przedmiotem badań semiotyki są znaki. Ponieważ jednak znaki wypełniają naszą rzeczywistość – od świata przyrody po wytwory kultury – wydawać się może, że semiotyka dotyczy każdej dziedziny ludzkiego życia. Również samo rozumienie znaków i ich roli jest przedmiotem różnych teorii. Próba zawężenia zainteresowań semiotyki do tego, czym zajmują się nauki poznawcze, wcale nie upraszcza jej obrazu. Znaki są istotnym elementem procesów poznawczych, w których – jak się zwykle przyjmuje – ważną rolę odgrywają jakieś formy reprezentacji rzeczywistości. Znaki wchodzą w skład kodów umożliwiających komunikację, a ta z kolei wiąże się mocno z posługiwaniem się językiem, choć się do niego nie ogranicza. Język, a także inne narzędzia komunikacji społecznej stały się przedmiotem badań tak zwanej semiotyki kognitywnej. Ogólnie biorąc, celem naszych zajęć będzie zapoznanie się z ważniejszymi teoriami i ujęciami zjawisk semiotycznych.

Część wykładowa kursu przybliży podstawową wiedzę z zakresu semiotyki, uzupełnioną elementami szeroko rozumianych badań nad poznaniem. Część praktyczna natomiast pozwoli nabyć i doskonalić umiejętności identyfikowania zjawisk semiotycznych oraz posługiwania się pojęciami z zakresu semiotyki, zarówno samodzielnie, jak i we współpracy badawczej.

Podstawowe źródła (prowadzący wskaże wybrane fragmenty, uzupełnione innymi źródłami):

- D. Chandler. (2002). Semiotics for Beginners. Routledge. http://www.visual-memory.co.uk/daniel/Documents/S4B

- U. Żegleń. (2000).Wprowadzenie do semiotyki teoretycznej i semiotyki kultury. Toruń: Wydawnictwo UMK.

- J. Pelc. (1982). Wstęp do semiotyki. Wiedza Powszechna.

- K. Trzęsicki. (2016). Semiotyka i logika dla kognitywistów. Białystok: Wydawnictwo UwB.

- H. Buczyńska-Garewicz. (1994). Semiotyka Peirce'a. Seria: Biblioteka myśli semiotycznej. PTS.

- B. Żyłko. (2010). Semiotyka kultury. Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria

- U. Eco. (2009). Teoria semiotyki. Kraków: Wydawnictwo UJ.

Prowadzący zajęcia zapewnia elektroniczne wersje książek lub ich fragmentów wybranych na potrzeby zajęć.

Wiedza:

W1: Student/ka zna przedmiot badań semiotyki (K_W01, K_W10).

W2: Student/ka zna i definiuje podstawową terminologię z zakresu badań nad zjawiskami semiotycznymi (K_W02).

W3: Student/ka zna i rozumie podstawowe pojęcia syntaktyczne i semantyczne oraz wyjaśnia ich wzajemne relacje (K_W04).

W4: Student/ka języka zna i rozumie ujęcia umysłu jako systemu poznawczego posługującego się znakami, jak również rolę języka jako narzędzia i procesu poznawczego, a także jego wpływ na kształtowanie obrazu świata (K_W07).

W5: Student/ka zna relacje kognitywistyki z semiotyką (K_W03, K_W10).

Umiejętności:

U1: Student/ka potrafi samodzielnie analizować, oceniać oraz integrować informacje z różnych źródeł (K_U01, K_U09, K_U10).

U2: Student/ka potrafi sformułować problem oraz dobrać podstawowe metody i narzędzia badawcze w zakresie badań nad zjawiskami semiotycznymi (K_U02, K_U10).

U3: Student/ka potrafi analizować teksty z zakresu wyznaczonego tematyką kursu (K_U03).

U4: Student/ka potrafi przeprowadzić analizę (syntaktyczną, semantyczną, pragmatyczną) wypowiedzi (K_U04).

U5: Student/ka potrafi komunikować się z użyciem terminologii semiotycznej w powiązaniu z problematyką kognitywistyczną (K_U08, K_U09).

Kompetencje społeczne:

K1: Student/ka rozwija w sobie zdolność krytycznej oceny posiadanej i dostępnej wiedzy oraz wiarygodności jej źródeł, a także wykorzystania w praktyce naukowej czy zawodowej (K_K01, K_K04).

K2: Student/ka jest wstępnie przygotowany/a do upowszechniania osiągnięć badań nad zjawiskami semiotycznymi w kontekście kognitywistyki (K_K03, K_K05).