Usprawnianie wzroku

brak

Godziny kontaktowe (z udziałem nauczyciela akademickiego)

Wykład -15

Ćwiczenia - 15

Łączna liczba godzin z udziałem nauczyciela akademickiego - 30

Liczba punktów ECTS z udziałem nauczyciela akademickiego - 0,6

Godziny niekontaktowe (praca własna studenta)

Studiowanie literatury - 10

Przygotowanie się do zaliczenia- 10

Łączna liczba godzin niekontaktowych 20

Liczba punktów ECTS za godziny niekontaktowe - 0,4

Sumaryczna liczba punktów ECTS dla modułu -1

W1,2,3 - Kolokwium pisemne

U1 - Indywidualny program usprawniania widzenia dla dziecka słabowidzącego

U2 - Analiza indywidualnych przypadków

U3 - Analiza indywidualnych przypadków, Udział w dyskusji

K1,2 - Udział w dyskusji

Celem przedmiotu jest pogłębienie wiedzy studentów na temat zagadnień dotyczących znaczenia zmysłu wzroku dla rozwoju człowieka, etapów rozwoju widzenia, ich specyfiki oraz założeń i metod usprawniania widzenia osób słabowidzących.

Literatura obowiązkowa

Pozycje zwarte i ciągłe

1. Bäckman Ö., Inde K. (1987). Usprawnianie wzroku słabowidzących. PZN Warszawa.

2. Barraga N.C., Morris J.E. (1989). Program rozwijania umiejętności posługiwania się wzrokiem. Materiały źródłowe na temat słabowidzących. WSPS-PZN, Warszawa.

3. Bates W.H. (1997). Naturalne leczenie wzroku bez okularów . Wyd. T.T. Kraków.

4. Grela N, Litwinow S. (1998). Widzę bez okularów. Kraków.

5. Huxley A. (1992). Sztuka widzenia. Total Press, Kraków.

6. Program rozwijania widzenia dodali (BAR) (1991). PZN, Warszawa.

7. Utnik W.,, Anny Lisowska A. , Ewy Sękowska E. (1996). Jak pomóc dzieciom słabowidzącym, Poradnik dla rodziców, nauczycieli i studentów, Lublin.

8. Walczak G. (1994). Formy specjalistycznej opieki dostępne dla małych słabo widzących i niewidomych dzieci. „Roczniki Pedagogiki Specjalnej”, nr 5.

9. Walczak G. (1996). Problemy wczesnej rehabilitacji niewidomych i słabowidzących, Warszawa.

10. Walczak G. (2000), Metody i formy wczesnej rehabilitacji dzieci z uszkodzonym wzrokiem, Warszawa.

11. Założenia i metody rehabilitacji wzroku. Materiały Tyflologiczne nr 7, Warszawa, 1991

WIEDZA

1. Student zna zasady rehabilitacji widzenia - wybrane metody i programy rehabilitacji

2. Student zna model funkcjonowania wzrokowego słabowidzących i założenia rehabilitacji wzroku.

3. Student zna teoretyczne założenia stymulowania wzroku oraz rodzaje i formy oddziaływań usprawniających widzenie u dzieci w różnym wieku.

UMIEJĘTNOŚCI

1. Student potrafi przygotować indywidualny program usprawniania widzenia dla dziecka słabowidzącego w oparciu o wyniki funkcjonalnej oceny widzenia i inne informacje na temat funkcjonowania dziecka.

2. Student stosować metody wspomagania oraz terapii dzieci, młodzieży i osób dorosłych z niepełnosprawnością wzrokową; analizować i oceniać metody terapii w aspekcie historycznym i współczesnym, a także stosować wybrane metody i programy wspomagania i oceniać wsparcie techniczne w zakresie rehabilitacji wzroku.

3. Student potrafi dokonać wyboru pomocy dydaktycznych do celów usprawniania widzenia, zależnie od możliwości wzrokowych, wykonawczych i poznawczych dziecka słabowidzącego.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

1. Student jest wrażliwy na problemy wynikające z niepełnosprawności wzroku, prezentuje właściwą postawę wobec osób słabowidzących.

2. Student wykazuje zrozumienie dla znaczenia pomocy rehabilitacyjnych w budowaniu samodzielności osób słabowidzących. Wykorzystuje zdobytą wiedzę do analizy zdarzeń pedagogicznych